فشار خون اندازه گیری فشار در رگ های بزرگ (شریان) است که از قلب به سایر اندام های شما منتهی می شود. در بارداری، این شامل رحم (رحم) و جفت شما می شود که در آن کودک شما در حال رشد است. ممکن است قبل از باردار شدن فشار خون بالا داشته باشید، در دوران بارداری دچار آن شوید یا به یک بیماری مرتبط جدی، پره اکلامپسی مبتلا شوید. فشار خون بالا معمولاً تا زمانی که خیلی بالا نباشد علائمی ایجاد نمی کند، بنابراین باید در هر ویزیت قبل از زایمان آن را بررسی کنید و همچنین سطح پروتئین ادرار خود را بررسی کنید. خطر اصلی ابتلا به فشار خون بالا در بارداری، ابتلا به پره اکلامپسی است. اگر دچار پره اکلامپسی شوید، خطراتی برای شما و جنین شما وجود دارد. اگر فشار خون شما خفیف تا متوسط افزایش یابد و به پره اکلامپسی مبتلا نشوید، خطر عوارض بارداری کم است.
انواع فشار خون در بارداری
فشار خون بالا در دوران بارداری به یکی از موارد زیر طبقه بندی می شود:
فشار خون مزمن
فشار خون قبل از بارداری بالا بود. زنانی که فشار خون مزمن دارند بیشتر در معرض مشکلات جدی بالقوه در دوران بارداری هستند. با این حال، در صورت وجود فشار خون مزمن یا بارداری، احتمال بروز مشکلات زیر بیشتر است:
- پره اکلامپسی و/یا اکلامپسی (تشنج ناشی از پره اکلامپسی شدید)
- سندرم HELLP
- بدتر شدن فشار خون بالا
- سکته
- نارسایی کلیه
- نارسایی قلبی
- جنینی که به اندازه مورد انتظار رشد نمی کند (کوچک برای سن بارداری)
- جدا شدن زودرس جفت از رحم (جفت شدن جفت)
مرده زایی
سندرم HELLP شامل همولیز (تجزیه گلبول های قرمز خون)، افزایش سطح آنزیم های کبدی (که نشان دهنده آسیب کبدی است) و تعداد پلاکت پایین است که باعث می شود خون کمتر لخته شود و خطر خونریزی حین و بعد از زایمان را افزایش می دهد.
فشار خون بارداری
فشار خون برای اولین بار پس از بارداری زنان به مدت 20 هفته (معمولاً پس از 37 هفته) افزایش می یابد. این نوع فشار خون به طور معمول ظرف 6 هفته پس از زایمان برطرف می شود.
پره اکلامپسی
نوع دیگری از فشار خون بالا است که در دوران بارداری ایجاد می شود. با پروتئین در ادرار همراه است. تشخیص و درمان پره اکلامپسی با سایر انواع فشار خون بالا متفاوت است.
در دوران بارداری، زنان مبتلا به فشار خون بالا تحت نظارت دقیق قرار می گیرند تا مطمئن شوند که فشار خون به خوبی کنترل می شود، کلیه ها به طور طبیعی کار می کنند و جنین به طور طبیعی رشد می کند. با این حال، جدا شدن زودرس جفت قابل پیشگیری یا پیش بینی نیست. اغلب، برای جلوگیری از مرده زایی یا عوارض ناشی از فشار خون بالا (مانند سکته مغزی) در زن، کودک باید زود به دنیا بیاید.
فشار خون مزمن
فشار خون قبل از بارداری بالا بود. زنانی که فشار خون مزمن دارند بیشتر در معرض مشکلات جدی بالقوه در دوران بارداری هستند. با این حال، در صورت وجود فشار خون مزمن یا بارداری، احتمال بروز مشکلات زیر بیشتر است:
- پره اکلامپسی و/یا اکلامپسی (تشنج ناشی از پره اکلامپسی شدید)
- سندرم HELLP
- بدتر شدن فشار خون بالا
- سکته
- نارسایی کلیه
- نارسایی قلبی
- جنینی که به اندازه مورد انتظار رشد نمی کند (کوچک برای سن بارداری)
- جدا شدن زودرس جفت از رحم (جفت شدن جفت)
مرده زایی
سندرم HELLP شامل همولیز (تجزیه گلبول های قرمز خون)، افزایش سطح آنزیم های کبدی (که نشان دهنده آسیب کبدی است) و تعداد پلاکت پایین است که باعث می شود خون کمتر لخته شود و خطر خونریزی حین و بعد از زایمان را افزایش می دهد.
فشار خون بارداری
فشار خون برای اولین بار پس از بارداری زنان به مدت 20 هفته (معمولاً پس از 37 هفته) افزایش می یابد. این نوع فشار خون به طور معمول ظرف 6 هفته پس از زایمان برطرف می شود.
پره اکلامپسی
نوع دیگری از فشار خون بالا است که در دوران بارداری ایجاد می شود. با پروتئین در ادرار همراه است. تشخیص و درمان پره اکلامپسی با سایر انواع فشار خون بالا متفاوت است.
در دوران بارداری، زنان مبتلا به فشار خون بالا تحت نظارت دقیق قرار می گیرند تا مطمئن شوند که فشار خون به خوبی کنترل می شود، کلیه ها به طور طبیعی کار می کنند و جنین به طور طبیعی رشد می کند. با این حال، جدا شدن زودرس جفت قابل پیشگیری یا پیش بینی نیست. اغلب، برای جلوگیری از مرده زایی یا عوارض ناشی از فشار خون بالا (مانند سکته مغزی) در زن، کودک باید زود به دنیا بیاید.
تشخیص فشار خون بارداری
فشار خون به طور معمول در ویزیت های دوران بارداری اندازه گیری می شود. معمولاً اگر فشار خون شدید برای اولین بار در زنان باردار رخ دهد، پزشکان آزمایشاتی را برای رد سایر علل فشار خون بالا انجام می دهند.
- برای فشار خون بالا خفیف تا متوسط (140/90 تا 159/109 میلی متر جیوه [mm Hg])، درمان به عوامل زیادی بستگی دارد. پزشکان ممکن است کاهش فعالیت بدنی را برای کمک به کاهش فشار خون توصیه کنند. اگر کاهش فعالیت باعث کاهش فشار خون نشود، بسیاری از متخصصان درمان با داروهای ضد فشار خون را توصیه می کنند. اینکه آیا مزایای این داروها بر خطرات آن بیشتر است یا خیر، مشخص نیست. با این حال، اگر کلیه ها به طور طبیعی کار نمی کنند، نیاز به دارو است. اگر فشار خون بالا به خوبی کنترل نشود، ممکن است کلیه ها آسیب بیشتری ببینند.
- برای فشار خون شدید (160/110 میلی متر جیوه یا بالاتر)، درمان با داروهای ضد فشار خون توصیه می شود (به جدول داروهای ضد فشار خون مراجعه کنید). درمان می تواند خطر سکته مغزی و سایر عوارض ناشی از فشار خون بالا را کاهش دهد.
- برای فشار خون بسیار بالا (180/110 میلی‌متر جیوه یا بالاتر)، زنان فوراً ارزیابی می‌شوند زیرا خطر عوارض برای زنان و/یا جنین بالا است. اگر زنان بخواهند با وجود خطر به بارداری ادامه دهند، اغلب به چندین داروی ضد فشار خون نیاز دارند. ممکن است در اواخر بارداری در بیمارستان بستری شوند. اگر وضعیت آنها بدتر شود، پزشکان ممکن است پایان بارداری را توصیه کنند.
رفتار
برای فشار خون بالا خفیف تا متوسط، کاهش فعالیت و در صورت نیاز داروهای ضد فشار خون. برای فشار خون شدیدتر، داروهای ضد فشار خون
اجتناب از برخی داروهای ضد فشار خون
بسته به فشار خون بالا و عملکرد کلیه ها، ممکن است داروها استفاده شوند یا نشوند. استفاده و انتخاب داروها برای درمان فشار خون مزمن و بارداری مشابه است. با این حال، فشار خون بارداری اغلب در اواخر بارداری رخ می دهد و نیازی به درمان با دارو ندارد.
به زنان آموزش داده می شود که فشار خون خود را در خانه چک کنند. پزشکان به طور دوره ای آزمایش هایی را برای تعیین میزان عملکرد کلیه ها و کبد انجام می دهند و برای تعیین میزان رشد جنین سونوگرافی انجام می دهند.
اگر زنان باردار فشار خون متوسط تا خیلی بالا داشته باشند، نوزاد معمولاً در هفته های 37 تا 39 به دنیا می آید. اگر جنین به کندی رشد کند، جنین مشکل داشته باشد یا زن مبتلا به پره اکلامپسی شدید باشد، زودتر زایمان می شود.
داروهای ضد فشار خون
اکثر داروهای ضد فشار خون که برای درمان فشار خون بالا استفاده می شوند را می توان با خیال راحت در دوران بارداری استفاده کرد. شامل می شوند:
متیل دوپا
بتا بلاکرها (معمولاً لابتالول)
مسدود کننده های کانال کلسیم (مانند نیفدیپین)
با این حال، مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) در دوران بارداری، به‌ویژه در دو سه ماهه آخر بارداری متوقف می‌شوند. این داروها می توانند باعث نقص مادرزادی مجاری ادراری در جنین شوند. در نتیجه ممکن است نوزاد کمی پس از تولد بمیرد. مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین II به دلیل افزایش خطر مشکلات کلیوی، ریوی و اسکلتی و مرگ در جنین متوقف می شوند. آنتاگونیست های آلدوسترون (اسپیرونولاکتون و اپلرنون) نیز متوقف می شوند زیرا می توانند باعث ایجاد ویژگی های زنانه در جنین پسر شوند.
منابع:
https://www.healthnavigator.org.nz/health-a-z/h/high-blood-pressure-in-pregnancy/
