افتادگی رحم زمانی رخ می دهد که عضلات و بافت لگن ضعیف شود. این ضعف باعث می شود که رحم به داخل واژن بیفتد و گاهی اوقات ممکن است از دهانه واژن خارج شود. زایمان و افزایش سن معمولاً با این بیماری مرتبط است.
چه کسانی در معرض خطر افتادگی رحم هستند؟
افرادی که:
- زایمان (بیشترین خطر). این امر به ویژه در صورتی صادق است که نوزادی با وزن هنگام تولد بالا داشته باشند.
- به جای سزارین، زایمان طبیعی اتفاق بیفتد.
- به سن یائسگی رسیده اند.
- اضافه وزن دارند.
- بیشتر از افراد دیگر در معرض خطر افتادگی رحم می باشند.
- سیگاری باشند.
- سابقه خانوادگی پرولاپس دارند.
علائم افتادگی رحم چیست؟
بسیاری از زنان مبتلا به این بیماری هیچ علامتی ندارند. اما اگر علائم شروع شود، ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- نشت ادرار
- ناتوانی در تخلیه کامل مثانه
- احساس سنگینی یا پری در لگن
- برآمدگی در واژن یا احساس اینکه چیزی در حال افتادن است.
- درد پایین کمر
- درد یا احساس فشار در قسمت تحتانی شکم (شکم) یا لگن
- یبوست، نشت تصادفی مدفوع، یا زور زدن هنگام حرکت روده ها
- خونریزی یا ترشح
افتادگی رحم چگونه تشخیص داده می شود؟
اگر پزشک شما فکر می کند که شما دچار افتادگی رحم شده اید، احتمالاً یک معاینه فیزیکی برای بررسی لگن شما انجام می دهد. اگر شما هم بی اختیاری ادرار دارید یا احساس می کنید نمی توانید مثانه خود را خالی کنید، پزشک شما ممکن است روشی به نام سیستوسکوپی را برای بررسی مثانه و مجرای ادرار انجام دهد. متخصص زنان ممکن است آزمایشی به نام یورودینامیک انجام دهد که به بررسی عملکرد مثانه و مجرای ادرار شما می پردازد.
پزشک ممکن است آزمایشی مانند ام آر آی یا سی تی اسکن را نیز سفارش دهد. در روش MRI از آهنربا و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر استفاده می شود. سی تی اسکن از اشعه ایکس برای ایجاد تصویر استفاده می کند. این به پزشک شما اجازه می دهد تا کلیه ها و سایر اندام های لگنی شما را به خوبی ببیند.
افتادگی رحم چگونه درمان می شود؟
اگر علائم شما را آزار می دهد یا در طول فعالیت های روزمره راحت نیستید، با پزشک خود در مورد گزینه های درمانی صحبت کنید. تغییرات سبک زندگی، مانند کاهش وزن، ممکن است کمک کند. تمرینات کگل هم همینطور. اینها عضلات کف لگن شما را تقویت می کنند. برای انجام این تمرین، ماهیچه هایی را که برای کنترل جریان ادرار استفاده می کنید، منقبض کرده، تا 8 تا 10 ثانیه نگه دارید، سپس رها کنید. این کار را 8 تا 12 بار و 3 بار در روز تکرار کنید. سعی کنید این تمرینات را هر روز اما حداقل 3 تا 4 بار در هفته انجام دهید.
پساری همچنین می تواند علائم را کاهش دهد. این وسیله ای است که متخصص زنان شما برای حمایت از اندام های لگن شما در واژن قرار می دهد.
جراحی برداشتن رحم یا هیسترکتومی
هیسترکتومی ممکن است در همان زمان انجام شود. این جراحی برای برداشتن رحم است. این کار را می توان از طریق واژن با استفاده از لاپاراسکوپ یا از طریق شکم (شکم) انجام داد. زمان بهبودی زمانی که جراحی از طریق واژن انجام می شود سریعتر از جراحی است که نیاز به برش (برش) در شکم دارد. همچنین عوارض کمتری وجود دارد.
آیا می توان از افتادگی رحم پیشگیری کرد؟
هیچ راه مشخصی برای جلوگیری از افتادگی رحم وجود ندارد. اما موارد زیر می تواند به کاهش خطر کمک کند:
- اگر اضافه وزن دارید وزن کم کنید.
- برای جلوگیری از یبوست و زور زدن از یک رژیم غذایی سرشار از فیبر و مایعات پیروی کنید.
- وزنه برداری نکنید.
- اگر سیگار می کشید، سیگار را ترک کنید.
- به دنبال درمان فوری برای سرفه مزمن باشید که می تواند فشار بیشتری را بر اندام های لگنی شما وارد کند.
- تمرینات کگل را برای تقویت عضلات کف لگن انجام دهید.
- اگر قبلاً افتادگی رحم دارید، این اقدامات ممکن است کمک کننده باشد.
- هنگامی که علائم برای اولین بار شما را آزار می دهد، به پزشک خود مراجعه کنید. صبر نکنید تا ناراحتی شما شدید شود. معاینات منظم لگن می تواند به تشخیص افتادگی رحم در مراحل اولیه کمک کند.
نکات کلیدی برای افتادگی رحم
- افتادگی رحم زمانی رخ می دهد که ماهیچه ها و بافت لگن شما ضعیف شود.
- این اجازه می دهد تا رحم شما به داخل واژن شما سقوط کند.
- علائم شایع شامل نشت ادرار، پری لگن، برآمدگی واژن، کمردرد و یبوست است.
- درمان افتادگی رحم شامل تغییر سبک زندگی، پساری یا جراحی برای بازسازی ناحیه و احتمالاً برداشتن رحم است.
- ممکن است بتوانید با کاهش وزن، رژیم غذایی پر فیبر، سیگار نکشیدن و تمرینات کگل از این وضعیت پیشگیری کنید.
مواردی که باید در جلسه مشاوره قبل از هیسترکتومی با پزشک خود در نظر بگیرید
- نکاتی که به شما کمک می کند از بازدید از متخصص زنان خود بیشترین بهره را ببرید:
- دلیل ملاقات با پزشک خود را بدانید و بدانید که چه اتفاقی می‌افتد.
- قبل از ملاقات با دکتر زنان خود، سؤالاتی را که می خواهید به آنها پاسخ دهید، یادداشت کنید.
- شخصی را با خود بیاورید تا به شما کمک کند سؤال بپرسید و آنچه را که پزشک به شما می گوید به خاطر بسپارید.
- در ویزیت، نام تشخیص جدید و هرگونه دارو، درمان یا آزمایش جدید را یادداشت کنید. همچنین هر دستورالعمل جدیدی که دکتر به شما می دهد را یادداشت کنید.
- بدانید که چرا یک دارو یا درمان جدید تجویز می شود و چگونه به شما کمک می کند. همچنین بدانید چه عوارضی دارد.
- بپرسید که آیا بیماری شما به روش های دیگری قابل درمان است یا خیر.
- بدانید چرا یک آزمایش یا روش توصیه می شود و نتایج چه معنایی می تواند داشته باشد.
- بدانید اگر دارو را مصرف نکردید یا آزمایش یا روش را انجام ندادید چه انتظاری دارید.
- اگر قرار ملاقات بعدی دارید، تاریخ، زمان و هدف آن بازدید را یادداشت کنید.
