کاهش میل جنسی یک مشکل سلامتی است که هم مردان و هم زنان را تحت تأثیر قرار می دهد. اگرچه این بیماری به دلیل ارتباط آن با اختلال نعوظ بیشتر به مردان مربوط می شود، اما در واقع زنان بیشتری را تحت تاثیر قرار می دهد. بسته به علت ممکن است به طور موقت، برای مدت طولانی یا به طور مکرر ظاهر شود. اختلال در میل جنسی اغلب یک وضعیت مشخص نیست، بلکه بیشتر ناشی از مسائل زمینه ای جسمی، ذهنی و عاطفی است. به همین دلیل است که بهتر است آن را نادیده نگیرید زیرا ممکن است نشانه یک مشکل سلامتی باشد که ممکن است نیاز به درمان داشته باشد.
علل اصلی کاهش میل جنسی
در زیر فهرست کلی از عواملی است که با کاهش علاقه به رابطه جنسی مرتبط است:
مسائل مربوط به رابطه یا ازدواج
بسیاری از افراد به دلیل مشکلاتی در زندگی شخصی خود از میل جنسی پایین رنج می برند که معمولاً بر روابط یا ازدواج آنها تأثیر می گذارد. در واقع، این شایع ترین علت کاهش میل جنسی است. بسیاری از زوج ها زمانی که بیش از حد با شریک زندگی خود یا روال زندگی مشترک یا ازدواج خود آشنا یا خیلی راحت می شوند، با این مشکل مواجه می شوند. برخی نیز مسائل مشکل ساز دیگری را در رابطه خود تجربه می کنند که صمیمیت آنها را کاهش می دهد و بر علاقه جنسی آنها تأثیر می گذارد.
افسردگی
فردی که از افسردگی رنج می برد، که با احساس غم و اندوه شدید یا ناامیدی مشخص می شود، ممکن است میل جنسی خود را نیز از دست بدهد، یا به دلیل خود افسردگی یا به عنوان یک عارضه جانبی داروهای ضد افسردگی تجویز شده که ممکن است مصرف کنند.
عملکرد جنسی ضعیف
برای برخی از زوج ها، عملکرد جنسی ضعیف ممکن است به عنوان مانعی برای صمیمیت عمل کند و ممکن است منجر به از دست دادن میل جنسی در هر دو طرف شود. مشکلات موجود در انزال یا نعوظ ممکن است بر تصویر بدن و عزت نفس مرد تأثیر منفی بگذارد و مردان نیز ممکن است به دلیل ترس از طرد شدن از دنبال کردن لذت جنسی اجتناب کنند.
مصرف مواد مخدر و الکل
مصرف بیش از حد مواد مخدر یا الکل ممکن است بر علاقه فرد به رابطه جنسی تأثیر منفی بگذارد. یک داروی خاص، ماری جوانا، اثر مستقیمی بر غده هیپوفیز دارد که مسئول تولید هورمون مردانه تستوسترون است. همچنین، در حالی که الکل معمولاً برای کاهش بازداری افراد شناخته شده است، مصرف بیش از حد آن تأثیر کاملاً معکوس دارد.
مشکلات پزشکی
برخی از مشکلات پزشکی، به ویژه آنهایی که مزمن هستند مانند بیماری قلبی عروقی و دیابت، ممکن است بر علاقه فرد به رابطه جنسی تأثیر بگذارد. برخی از زنان همچنین وضعیتی به نام واژینیسموس را تجربه می کنند که باعث می شود عضلات واژن به طور غیرارادی در حین مقاربت منقبض شوند.
سن
مردان و زنان ممکن است به دلیل کاهش سطح تستوسترون (هورمون مردانه) و استروژن (هورمون زنانه) کاهش میل جنسی را تجربه کنند، که یک اتفاق طبیعی با افزایش سن است. کاهش سطح استروژن نیز با نزدیک شدن به یائسگی یک زن اتفاق می افتد. مسائل هورمونی تغییرات در سطوح هورمونی افراد، چه در اثر مشکلات تیروئید یا اقدامات پیشگیری از بارداری، ممکن است تأثیر مستقیمی بر میل جنسی فرد داشته باشد.
رویدادهای تغییر دهنده زندگی
تغییرات عمده در زندگی یک فرد نیز ممکن است بر اشتیاق او برای داشتن رابطه جنسی تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، کاهش میل جنسی در بین زنان به شدت با مراحل مشخصی از زندگی آنها، مانند دوران بارداری، پس از زایمان طبیعی یا سزارین، یا در دوران شیردهی مرتبط است.
عوارض جانبی دارو
داروهایی مانند دیورتیک ها، داروهای ضد افسردگی و داروهایی که برای درمان تشنج، صرع، روان پریشی و عدم تعادل هورمونی استفاده می شوند، میل جنسی را کاهش می دهند.
فشار
افرادی که تحت استرس زیادی هستند، اضطراب را تجربه می کنند یا اغلب خسته هستند، ممکن است به دلیل حواس پرتی که استرس آنها به همراه دارد، علاقه کمتری به رابطه جنسی داشته باشند. استرس معمولاً علت اصلی عوامل دیگری است که باعث کاهش میل جنسی می شود، مانند عدم تعادل هورمونی و اختلال نعوظ، در حالی که خستگی فرد را بیشتر به خواب علاقه مند می کند تا رابطه جنسی.
ضربه
سابقه سوء استفاده فیزیکی یا ضربه جنسی ممکن است باعث شود که فرد در درازمدت میل جنسی را از دست بدهد.
علائم کلیدی کاهش میل جنسی
در حالی که میل جنسی پایین اغلب به خودی خود یک علامت است، برخی از علائم هشداردهنده وجود دارد که باید فرد را وادار به جستجوی تشخیص یا درمان کند. به عنوان مثال، علائم زیر، هنگامی که با کاهش میل جنسی همراه باشد، ممکن است نشانه‌های هیپوگنادیسم باشد، وضعیتی که بر غدد جنسی یا غدد جنسی، به ویژه بیضه‌ها برای مردان و تخمدان‌ها برای زنان تأثیر می‌گذارد و با تولید ناکافی هورمون‌های جنسی مشخص می‌شود.
- گرگرفتگی
- ریزش موهای بدن
- خستگی
- ناتوانی در تمرکز
- ناباروری
- عدم قاعدگی برای خانم ها
- ترشحات شیری سینه برای خانم ها
- از دست دادن عضلات در مردان
علاوه بر این، میل جنسی کم ناشی از اختلال نعوظ نیز باید مورد توجه ویژه قرار گیرد، زیرا ناتوانی در دستیابی به نعوظ، به خودی خود، یک علامت هشدار جدی از یک مشکل سلامتی است که ممکن است به مراقبت پزشکی نیاز داشته باشد. میل جنسی پایین نیز زمانی که با کاهش محسوس حجم مایع منی همراه با انزال مرد همراه باشد، باید بررسی شود. کاهش تولید مایع منی نیز نشانه عدم تعادل هورمونی است.
علائم دیگری که باید مراقب آنها بود عبارتند از:
- افزایش سطح چربی، که ممکن است ناشی از ژنیکوماستی باشد، وضعیتی که باعث بزرگ شدن سینه‌ها در مردان می‌شود.
- کاهش توده استخوانی که ممکن است نشانه پوکی استخوان باشد
- نوسانات خلقی
نحوه درمان کاهش میل جنسی
اگر فردی میل جنسی پایین خود را نگران‌کننده می‌داند، می‌تواند این موضوع را با پزشک متخصص زنان درمیان بگذارد. پزشکان ممکن است برخی از سوالات را در مورد سابقه پزشکی و جنسی بیمار بپرسند تا مشکل را تشخیص دهند. میل جنسی پایین معمولاً به عنوان اختلال میل جنسی کم‌فعال یا در زنان اختلال برانگیختگی جنسی تشخیص داده می‌شود. برای بیماران زن، معاینه لگن ممکن است برای بررسی علائم فیزیکی مانند نازک شدن بافت‌های تناسلی، لکه‌های دردناک و خشکی واژن استفاده شود. اختلالات میل جنسی کم‌فعال، و همچنین هیپوگنادیسم، از طریق جایگزینی هورمون یا کمک باروری درمان و مدیریت می‌شوند. درمان جایگزینی هورمونی را می توان از طریق روش های تزریقی، پچ، ژل، گلوله های قابل کاشت یا حفره باکال انجام داد.
علاوه بر این، میل جنسی پایین خود ممکن است با رابطه جنسی یا مشاوره درمان شود، که هدف آن ارزیابی و رسیدگی به عوامل عاطفی و ذهنی است که ممکن است مانع از تجربه میل جنسی فرد شود. مشکلات روابط ممکن است از طریق مشاوره ازدواج یا رابطه نیز برطرف شود. از سوی دیگر، اگر استرس و خستگی از عوامل ایجاد کننده باشند، بیماران ممکن است از تکنیک ها و فعالیت های آرامش بخش مانند مدیتیشن و طب سوزنی نیز بهره مند شوند.
در صورت مشکوک بودن به عدم تعادل هورمونی یا مشکلات تیروئید، پزشک ممکن است آزمایش خون و آزمایش هورمونی را درخواست کند. آزمایشات دیگری نیز ممکن است برای تشخیص سایر شرایط پزشکی احتمالی مورد استفاده قرار گیرد. پس از مشخص شدن علت زمینه ای، درمان مربوطه ممکن است آغاز شود.
منبع:
https://www.docdoc.com/medical-information/conditions/low-libido
