اکثر نوزادانی که قبل از هفته 32 ام به دنیا می آیند و آنهایی که وزن آنها 2.5 کیلوگرم یا کمتر است، ممکن است به کمک تنفسی نیاز داشته باشند و ممکن است در بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) مراقبت شوند تا زمانی که به اندازه کافی رشد کنند تا بتوانند بدون کمک دستگاه نفس بکشند و زنده بمانند. نوزادان متولد شده بین 32 تا 37 هفته ممکن است نیاز به مراقبت در بخش مراقبت ویژه بیمارستان (SCN) داشته باشند.
زایمان زودهنگام می تواند خطراتی برای سلامتی مادران و فرزندان آنها داشته باشد. به گفته مراکز پیشگیری و کنترل بیماری، تقریباً از هر ده نوزاد، یک نوزاد زود به دنیا می‌آیند. نوزادانی که قبل از هفته 37 بارداری (بارداری) متولد می شوند، زایمان زودرس محسوب می شوند.
زنانی که بین هفته های 16 تا 36 بارداری به دنیا می آورند در معرض خطر بیشتری برای زایمان زودرس در بارداری بعدی قرار دارند. زنانی که دو بار زایمان زودرس دارند حدود 25 تا 30 درصد احتمال زایمان زودرس دیگر در بارداری بعدی دارند. هر چه نوزاد در بدو تولد بالغ تر باشد، میزان بقا و سلامت او بیشتر می شود. نوزادانی که زود به دنیا می‌آیند می‌توانند بلافاصله پس از تولد با مشکلات سلامتی زیادی مانند مشکلات تنفسی، عفونت‌ها، زردی و مشکل در حفظ دمای بدن روبرو شوند.
نوزاد نارس چیست؟
اکثر بارداری ها 40 هفته طول می کشد. نوزادی که قبل از هفته سی و هفتم متولد می شود به عنوان نوزاد نارس یا نارس شناخته می شود. پیشرفت‌های پزشکی به این معناست که از هر 10 نوزاد نارس بیش از 9 نوزاد زنده می‌مانند و بیشتر آنها به طور طبیعی رشد می‌کنند. نوزادان بسیار نارس در معرض خطر بیشتری برای مشکلات رشدی هستند. زنده ماندن نوزادانی که در هفته های 23 تا 24 به دنیا می آیند، امکان پذیر است، اما خطرآفرین است. عوارض بلندمدت نارسی می تواند شامل مشکلات ریه، تاخیر در رشد، مشکلات بینایی و شنوایی یا فلج مغزی باشد.
برخی از محققان گمان می کنند که نوزادان نارس ممکن است در سنین بالاتر نسبت به بیماری های متابولیک مانند دیابت و فشار خون بالا آسیب پذیرتر باشند. اگر زنی قبلا زایمان زودرس داشته باشد، بارداری او پرخطر محسوب می شود. مادرانی که در معرض خطر زایمان زودرس هستند ممکن است قبل، حین و بعد از زایمان نباز به مراقبت های تخصصی داشته باشند.
تشخیص خطر زایمان زودرس
هنگامی که زایمان قبل از هفته 37 اتفاق می افتد و سزارین القایی یا برنامه ریزی شده انجام نمی شود، به عنوان زایمان زودرس خودبخودی شناخته می شود. علل زایمان زودرس خود به خود می تواند شامل موارد زیر باشد:
- عفونت واژن
- عفونت های غیر رحمی مانند عفونت کلیه، ذات الریه یا آپاندیسیت
- عفونت های دستگاه ادراری که به عنوان باکتریوری بدون علامت شناخته می شوند
- مشکلات جفت
- یک رحم بزرگ که می تواند در زنانی که بیش از یک فرزند دارند رایج باشد
- ناهنجاری های ساختاری رحم یا دهانه رحم
عوارض جانبی جراحی شکم در دوران بارداری
وقتی باردار می شوید، پزشک از شما می پرسد که آیا تا به حال زایمان زودرس داشته اید یا خیر. برای کمک به تعیین اینکه چه چیزی ممکن است باعث زایمان زودرس شده باشد، یک تاریخچه کامل مامایی ارائه می دهید.
متخصصان جنین مادر و متخصصان زنان و زایمان تمام شرایط مربوط به بارداری قبلی را بررسی می کنند و توجه می کنند که آیا عفونت، ضربه یا سایر شرایط پزشکی ممکن است زایمان زودرس قبلی را توضیح دهد. ممکن است از نظر علائم عفونت به دقت تحت نظر باشید.
علاوه بر این، پزشک دهانه رحم را برای تعیین طول آن معاینه خواهد کرد. دهانه رحم کوتاه و سایر مشکلات دهانه رحم می تواند منجر به زایمان زودرس شود. اگر پزشک تشخیص دهد که شما در معرض خطر زایمان زودرس هستید، شما و فرزند متولد نشده تان از نظر علائم زایمان زودرس به دقت تحت نظر قرار می گیرید.
علائم زایمان زودرس
انقباضات منظمی که باعث ایجاد تغییراتی در دهانه رحم قبل از هفته 37 بارداری می شود، زایمان زودرس محسوب می شود. اگر دهانه رحم نازک شود (افاسمان) یا باز شود کودک می تواند وارد کانال زایمان شود.
شما باید فوراً به پزشک خود در مورد علائم زایمان زودرس مانند انقباضات، خونریزی یا تغییر در ترشحات واژن اطلاع دهید. سایر علائم زایمان زودرس شامل فشار لگن یا فشار پایین شکم، گرفتگی شکم یا پارگی غشا است که زمانی اتفاق می‌افتد که کیسه آب پاره شود.
ممکن است از شما خواسته شود به بیمارستان مراجعه کنید تا بتوان دهانه رحم شما را از نظر تغییرات معاینه کرد و انقباضات را در یک دوره زمانی تحت نظر داشت. ضربان قلب نوزاد کنترل می‌شود و آزمایش‌های اضافی انجام می‌شود تا ببینند آیا کیسه آب پاره شده یا علائم عفونت یا شروع زایمان وجود دارد.
ممکن است به شما داروها برای متوقف کردن زایمان و داروهایی برای کمک به ریه‌ها و سایر سیستم‌های کودکتان در بلوغ سریع‌تر داده شود. اگر زایمان ممکن است تا 48 ساعت متوقف شود، این می تواند به رشد ریه های کودک شما قبل از زایمان کمک کند. زمان و داروی اضافی می تواند به سیستم تنفسی کمک کند و احتمال تولد نوزاد با رگ های خونی شکننده را کاهش دهد.
برای حدود 30 درصد از زنان، زایمان زودرس به خودی خود متوقف می شود. اگر انقباضات متوقف شود، ممکن است بتوانید به خانه بروید.
اگر زایمان زودرس اتفاق بیفتد، شما و کودکتان می توانید از پزشک خود دستورات مراقبتی لازم را دریافت نمایید. بسته به نیاز کودک شما، تیم ممکن است شامل یک متخصص نوزادان (پزشکی که در درمان مشکلات نوزادان متخصص است)، و همچنین متخصصان قلب و عروق کودکان، جراحان، متخصصان مغز و اعصاب، جراحان مغز و اعصاب، متخصصان ارولوژی، پرستاران و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی که در مراقبت از نوزادان متخصص هستند، باشد. فرزندان. اگر نوزادی باید در بخش مراقبت های ویژه کودکان در بیمارستان بماند، خدمات برای والدین جدید امکان دسترسی به حمایت خانواده، خدمات شیردهی و موارد دیگر را فراهم می کند.
منابع:
https://www.rileychildrens.org/health-info/prior-preterm-birth
